Balansverslag

Balansverslag Literatuur I (en Literatuur III)

 

Zoals te lezen is in mijn leesautobiografie had ik het vaak moeilijk met een boek uit te lezen. Doorheen de leeservaringen die ik in de lagere school en in het middelbaar heb opgedaan, begon ik me tijdens het lezen automatisch op te jagen. Het ging nooit snel genoeg, het boek moest uit. Daarbij had ik wel een paar genres die mij het meeste aanspraken. Dit waren vaak historische romans en zo goed als alle boeken die uit het verleden komen zoals de Il Decamerone. Dit kwam enerzijds door het vak Geschiedenis dat ik vorige jaren volgde aan de KHLeuven, anderzijds omwille van de interesse voor geschiedenis. Aangezien ik zowel voor Literatuur I als voor Literatuur III gelezen heb, heeft dit verslag betrekking op deze twee vakken en de boeken die ik gelezen heb.

Wat me heel sterk op viel tijdens het lezen van Tirza was hoe traag ik eigenlijk las. Ik deed er tien tot vijftien minuten over om tien pagina’s te lezen. Het had niets te maken met de deadline of hoe spannend het boek was, want ik was goed op voorhand begon met lezen en ik vond het één van de beste boeken die ik tot nu toe gelezen had. Het had vooral te maken met het feit dat ik analyserend en heel aandachtig las: ik had een compleet nieuwe leeshouding aangenomen. Ik duidde aan in het boek met potlood of schreef opmerkingen of bemerkingen in de tekst. Ik plakte stickertjes tussen de pagina’s zodat ik gemakkelijk bepaalde pagina’s terug kon vinden en tijdens het lezen schreef ik ook op: ik vatte samen, ik stelde mezelf vragen en schreef ze op. Als ik het boek las, dacht ik na bij de gebeurtenissen. Ik las aandachtiger omdat ik het me wou voorstellen en zo kon analyseren. Ik zou zelf denken dat dit een intensieve en saaie manier is van lezen, maar het genietend lezen kwam uiteindelijk ook aan bod: ik werd rustiger en ontspannen als ik las, ik vond het leuk en ik kon uren doorlezen. Het lijkt wel alsof ik opnieuw heb leren lezen en ik voel me meer zelfzeker als ik een boek in handen geschoven krijg en die moet uitlezen.

Naast een nieuwe leeshouding aangenomen te hebben, heb ik mezelf ook meer open gesteld tot andere genres. Uiteindelijk lees ik alles wel graag: van romantische romannetjes tot horror en detectiveromans. Wat voor mij nieuw is, is dat ik een paar nieuwe favorieten heb onder de genres waarbij telkens iets gemeenschappelijks in terug te vinden is: zo vind ik de verhalen van Bram Stoker – een auteur die ik voorheen ook al kende uit de lessen Engels – geweldig, maar ook Tirza is een favoriet geworden. Dit zijn twee verschillende genres en twee compleet verschillende auteurs die zich elk in een andere tijd en omgeving bevinden/bevonden. Waarom vond ik deze twee dan geweldig? Omdat er voor mij iets rauw en soms schokkends in moet zitten. Ik wil versteld staan, ik wil absurditeit en rauwe realiteit. Dit vond ik ook terug in Dit zijn de namen van Wieringa: de realiteit, absurditeit, een grauwe en koude sfeer weet ik te appreciëren. Ook Kaas van Willem Elsschot staat in mijn top tien. Kaas sprak mij aan omdat het een verhaal is over kaas, iets dat niet hedendaags en gewoon is. Heel ironisch, aangezien kaas dat eigenlijk wel is. Het verhaal geeft het concept een andere dimensie. Er is een hoek af en dat vind ik belangrijk. Zulke boeken kan ik verslinden. Maar zoals hier reeds al gezegd is, heb ik geleerd me open te stellen tot alle genres. Ik lees eigenlijk alles graag, want ik lees graag. Na deze lessen lees ik nu nog liever dan voorheen.

Als ik de boeken moet weergeven die ik het fijnste vond om te lezen dit semester dan staan Kaas en Tirza er al zeker in. Dit zijn de namen vond ik op zich geen aangenaam boek om te lezen aangezien de verhaallijnen telkens maar door elkaar liepen, maar de rauwe realiteit en gruwelijke passages zorgen ervoor dat ik het uiteindelijk wel een goed boek vond. Daarbij durf ik ook De koele minnaar van Hugo Claus zeker in de lijst te zetten. Dit heb ik niet gelezen voor het portfolio van Literatuur I of voor Literatuur III, maar wel voor de taak rond De Vijftigers. Toch zet ik dit ertussen, omdat ik het een moeilijk verhaal vond om te lezen dat alles behalve vooruit ging, maar het heeft me geleerd om me volledig open te kunnen stellen. Dit had ik dan ook in het begin van het semester gelezen en dus vroeg in mijn ‘leesproces’. Toch draagt het zeker bij tot dit proces, omdat het ervoor heeft gezorgd dat ik voldoening kreeg van lezen. En omdat ik het ook gewoon een mooi verhaal vond.