Bruiloft aan zee is een van de vele romans die Abdelkader Benali geschreven heeft. Met dit boek ontving Benali de Geertjan Lubberhuizen Prijs en de Prix meilleur début étranger. Het boek werd vertaald in vijftien landen, wat duidt op internationale populariteit.
Het verhaal gaat over de zoektocht naar de weggelopen bruidegom, Mosa. Lamarat, de broer van de bruid en tevens neef van de bruidegom, wordt op pad gestuurd om Mosa terug te halen. Het verhaal wordt verteld met tal van afwijkingen die op zich niet veel met de overheersende verhaallijn te maken heeft.
De auteur speelt te veel met de taal waardoor het snel een beetje over the top gaat: het wordt niet meer geapprecieerd, want het verloop van het verhaal gaat hierdoor wankelen. Resultaat: je wordt niet meegesleept in het verhaal. Het is alsof je door de woestijn dwaalt: je vergeet bijna meteen wat je net gelezen hebt. Het is een doelloos dwalen. De auteur laat de lezer te lang op zijn honger zitten, waardoor de lezer al gauw afhaakt.
Het verhaal vlot absoluut niet. Er wordt getracht een spanning te creëren met vertragingen, maar die missen hun effect. Er is een trigger nodig om iets spannend te maken, maar deze is er niet. Daarbij worden er telkens weer akkefietjes verteld of een hele monoloog gehouden die uiteindelijk niet echt bijdragen tot het verhaal. Het verhaal zelf had op tien pagina’s geschreven kunnen worden, en dan nog had het een ware anticlimax geserveerd – ironisch genoeg.
Iemand met slaapproblemen heeft dan weer wel baat bij dit boek. Het is absoluut geen page-turner.
lisaverdonckliteratuurblog 